Η καταγγελία της Σοφίας Μπεκατώρου για τον βιασμό της από τον αντιπρόεδρο της Ελληνικής Ιστιοπλοϊκής Ομοσπονδίας και στέλεχος της ΝΔ Αριστείδη Αδαμόπουλο, πυροδότησε κατακλυσμιαίες εξελίξεις και ένα επιταχυνόμενο ντόμινο καταγγελιών.
Όλο το αστικό πολιτικό σύστημα συνολικά έσπευσε υποκριτικά να πάρει αποστάσεις από τον δράστη, αλλά και να δώσει “διαπιστευτήρια αντισεξισμού”. Δεν ξεχνάμε ότι όλοι αυτοί που τώρα βγάζουν πύρινους λόγους υπέρ των “δικαιωμάτων της γυναίκας”, ήταν γνώστες της κατάστασης στην συγκεκριμένη Ομοσπονδία και έκαναν πως δεν ήξεραν.
Όταν πρωτοβγήκε η καταγγελία της Μπεκατώρου, χωρίς να κατονομάζει τον βιαστή της , η Ομοσπονδία κουνούσε το δάκτυλο στην αθλήτρια και ο υφυπουργός Αθλητισμού Αυγενάκης τώρα δηλώνει ότι η καταγγελία έχει γίνει από τον Νοέμβρη. Αλλά το πρόβλημα δεν είναι “μόνο” η Ομοσπονδία, ούτε “μόνο” οι χειρισμοί στην συγκεκριμένη υπόθεση.
Είναι το σύστημα του “επαγγελματικού αθλητισμού” του ανελέητου ανταγωνισμού, των χορηγών και των μεγαλοπαραγόντων. Όταν αθλητές υποχρεώνονται από τους μεγαλοπαράγοντες και τους χορηγούς να βάζουν στο σώμα τους αναβολικά στο όνομα του ανταγωνισμού και της επίδοσης, και με “κίνητρο” την χορηγία, όταν υποχρεώνονται να “πηγαίνουν με τα νερά”, ισόβιων προέδρων και μεγαλοπαραγόντων αλλιώς εξοντώνονται, ο βιασμός έρχεται σαν αναπότρεπτο αποτέλεσμα της εξουσίας που τους διαθέτει απλόχερα το σύστημα.
Όταν η ανισότητα στους μισθούς ανάμεσα στους άντρες κι τις γυναίκες συνεχίζεται, η ανεργία πλήττει τις γυναίκες σε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό, πιέζοντας τις εργαζόμενες γυναίκες στην καταγγελία της σεξουαλικής παρενόχλησης ή κακοποίηση στον εργασιακό τους χώρο, όταν η τηλεεργασία “φορτώνεται” κυρίως στις γυναίκες, την ίδια ώρα που γκρεμίζονται οι δομές του κράτους πρόνοιας, και αναγκάζονται να σηκώσουν στις πλάτες τους την απλήρωτη εργασία της φροντίδας των υπόλοιπων μελών της οικογένειας δουλεύοντας παράλληλα από το σπίτι, όταν απολύονται νόμιμα έγκυες γυναίκες (και με την βούλα των Ευρωπαϊκών δικαστηρίων) πάει πολύ οι δυνάμεις του συστήματος να “πουλάνε” ευαισθησία για τα δικαιώματα της γυναίκας.
Πέρσι την άνοιξη η “καλή κοινωνία” έδωσε έναν λυσσαλέο αγώνα ενάντια στην εισαγγελέα που πρότεινε την ενοχή των δολοφόνων της Τοπαλούδη. Όλη αυτή η επίθεση δεν θα μπορούσε να μην έχει και μια ιδεολογία να τη δικαιολογεί.
Γι’ αυτό και προκύπτουν ξανά και ξανά και συντηρούνται όλες αυτές οι σεξιστικές απόψεις που αμφισβητούν τη μαρτυρία και κατηγορούν το θύμα. Από τα πάνω καλλιεργείται επίμονα η υποτίμηση των γυναικών, ότι η θέση τους είναι σπίτι, η φύση τους η φροντίδα, ακόμη και το ότι δεν έχουν απόλυτα λόγο για το σώμα τους.
Οι “Αδαμόπουλοι” αυτού του κόσμου πρέπει να πληρώσουν.
Και το σύστημα αυτό που στρώνει τον δρόμο για την εκμετάλλευση και την γυναικεία καταπίεση, για βιασμούς και κακοποιήσεις είναι ένοχο.
(Στηρίξαμε στο δημοτικό συμβούλιο το ψήφισμα που κατέθεσε η ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ενάντια στη σεξουαλική βία με βάση την παραπάνω τοποθέτηση)